Brusselse Metrolijn 3: niet begraven maar graven
Maandag 20 mei 2019 — Sven Gatz is Vlaams minister voor Brussel en Lijstduwer voor het Brussels Parlement voor Open Vld.
Zoals in het leven is het ook in de politiek goed om, eenmaal je een richting heb gekozen, je lijn aan te houden. In Brussel mag dat letterlijk worden genomen: het verbaast me daarom dat enkele academici in een opiniestuk bepleiten om metrolijn 3, waarvoor al tien jaar lang plannen worden gesmeed, opnieuw te begraven. En het ergert me mateloos dat sommige politici daarmee instemmen.
De kritiek die wordt geuit in het opiniestuk in De Morgen werd overigens al herhaaldelijk weerlegd door de ingenieurs van Brussel Mobiliteit, de MIVB en Beliris. Ik geef graag nog enkele bijkomende argumenten voor metrolijn 3.
Het Brussels stadsgewest ging de voorbije twee decennia gebukt onder een reusachtige bevolkingstoename. In twintig jaar tijd is de bevolking van het Brussels hoofdstedelijk gewest aangegroeid met het inwonertal van steden als Gent of Luik. Dit heeft vele gevolgen. Een ervan is dat er al jaren nood is aan nieuwe investeringen in het openbaar vervoersnet.
EÉN METRO = VIER TRAMS
De geplande metrolijn 3 is daarbij doelmatiger dan een nieuwe tramlijn. Dat is mathematisch gewoon zo: één metrostel verplaatst met één rit evenveel passagiers als vier trams. Als Jettenaar heb ik van nabij de aanleg gevolgd van de nieuwe tramlijn van Simonis naar UZ Brussel. Van idee tot realisatie heeft tramlijn 9 ongeveer elf jaar tijd gekost. De uitvoering van de eigenlijke werken kostten vier jaar. De andere zes à zeven jaar werden besteed aan het overtuigen van lokale bestuurders en inwoners langs het traject, het gunnen van de werken, het tekenen van plannen, reserveren van budgetten, indienen, onderzoeken en toekennen van vergunningen.
De voorbereiding van zo’n infrastructuurwerk duurt dus langer dan de uitvoering van de werken. De voorbereiding van metrolijn 3 neemt inmiddels al tien jaar in beslag. Het zou krankzinnig zijn om nu al dat werk in de vuilbak te kieperen, een wit blad te nemen en met de voorbereiding van een tramlijn van start te gaan.
Een van de pijnpunten van metrolijn 3 is volgens de academici het onhaalbare budgettaire plaatje. Die kritiek is niet terecht. De financiering van de metrolijn is geregeld via Beliris en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. De Brusselse regering heeft voor de periode 2019-2028 een meerjarig investeringsprogramma goedgekeurd met een totaal kostenplaatje dat op 5,7 miljard euro wordt geraamd. Het geld is er dus.
SLECHTE REPUTATIE
Het pleidooi van Open Vld om door te gaan met metrolijn 3 sluit investeringen in trams niet uit. De MIVB blijft dat trouwens doen. De voorbije maand werden zestig nieuwe tramstellen in dienst genomen en volgende week worden er nog dertig nieuwe besteld.
Politieke partijen die hun kar keren voor metrolijn 3 bevestigen de slechte reputatie van de Brusselse politiek. Op een moment dat het nationale en internationale imago van Brussel nog steeds herstelt van het dieptepunt van de aanslagen van maart 2016, tien jaar voorbereidingen voor een nodige nieuwe investering in openbaar vervoer van tafel vegen geeft de critici nieuwe munitie. Voor wie Brussel in navolging van Trump omschrijft als een hellhole blijft onze hoofdstad de plek waar alles altijd in het honderd loopt, waar iedereen naar iedereen kijkt, waar niemand zich verantwoordelijk voelt en waar alle pijnpunten eeuwig blijven etteren.
Le mieux est le pire ennemi du bien. Beter willen doen is de ergste vijand van een goed voorstel, luidt een Frans gezegde. Brussel heeft genoeg nagedacht over metrolijn 3. Nu heeft onze stad nood aan daadkracht, beter openbaar vervoer en schone lucht.
