Brussel is niet het probleem, de metropool is de oplossing
Waarom kijkt iedereen weg van de problemen van Brussel? En waarom is dat een nationale sport én verantwoordelijkheid? De analyse in De Standaard van 3 februari is streng maar rechtvaardig. En ook wel een beetje liefdevol, wat deze geboren en getogen Ket zeker kan appreciëren. Brussel blijft een fantastische stad om in te wonen, leven en werken, met een enorm potentieel.
Maar terug naar de problemen die er beslist ook zijn. Asielzoekers, drugsoverlast, de letterlijke (zinkgaten) en figuurlijke (financiële) putten van waterbeheerder Vivaqua, de moeilijke financiële toestand van het Brussels gewest en van zijn gemeenten in het algemeen. Het zijn knoerten van uitdagingen. Men zou kunnen zeggen -sommigen doen dat ook met luide stem: stuur alle asielzoekers terug, fuseer gemeenten en gewest en plaats Brussel onder Europese voogdij. Simpele oplossingen van leerling tovenaars die weinig tot nul kans op slagen hebben. Maar ze klinken wel goed.
Wat kunnen we dan wel echt doen? Want de status quo is absoluut geen optie. Om te beginnen zal er moeten bespaard worden volgende legislatuur. Wat moet, moet. Het voordeel is dat dat ook kan: we hebben gedurende zeven jaar geld geleend aan lage rentevoeten om strategisch te investeren in ons gewaardeerd openbaar vervoer. Een deel van onze gewestelijke schuldopbouw is dus een politieke keuze geweest, verguisd door sommige economen, aangemoedigd door andere specialisten. Dit afbouwen of stopzetten kan dus. De rest van de schuld is te wijten aan de covid-, inflatie- en energiecrisis van de voorbije periode. We hebben m.i. terecht geld uitgegeven om burgers, bedrijven en verenigingen te steunen en te redden. En waar we boven onze stand geleefd hebben, moeten we de tering naar de nering zetten.
Maar we moeten de blik op de horizon blijven houden, vandaag en morgen: ondernemen, onderwijs en onderdak blijven de sleutels tot een sterkere stad. Één op drie nieuwe bedrijven wordt in deze start up capital van het land opgericht. Dat moeten we nog versterken. Al een kwart van de Brusselse ketjes loopt school in het Nederlandstalig onderwijs, de beste brug naar meertaligheid. Vraag het maar aan Romelu Lukaku. Laten we dit nog verder uitbouwen. En we moeten onze fiscale kortingen voor de middenklasse uitdiepen om een eerste woning te kunnen kopen in onze stad, voor een nieuwbouwappartement of de duurzame verbouwing van een huis.
Over middenklasse gesproken, wij zijn de middenklassemotor van het land. U lacht? Ik ben bloedserieus. Elk jaar komen in Brussel ongeveer evenveel nieuwkomers binnen als in heel Vlaanderen. Voor de meesten onder hen wordt werk gevonden, hun kinderen worden meertalig, ze klimmen op de sociale ladder en… gaan weg, verlaten de stad. Wanneer ze zich elders vestigen zijn het meestal al middenklassers. Geen dank, Vlaanderen of Wallonië, graag gedaan, Made in Brussels. En waarom gaan ze dan weg ‘als het toch zo goed is in Brussel’? Omdat deze stad blijft groeien, nu al dertig jaar lang, door Europese en andere internationale migratie. Dat zet druk op de woningmarkt die er niet goedkoper op wordt. Het resultaat is een Metropool die tot Aalst, Mechelen, Leuven, Waver en Nijvel reikt. Een van de meest welvarende gebieden van Europa en de wereld. Made in Brussels. Mogen we daar eindelijk ook eens een financiële juste retour voor krijgen? We maken dit land graag rijk, maar zouden er ook graag correct voor beloond worden.
Wegkijken kan dan niet meer. Meedenken mag.
Sven Gatz
Brussels Minister voor Open Vld